Prosimy zostaw swoje dane, nasz konsultant skontaktuje się z Tobą i pomoże dopasować ofertę do Twoich potrzeb

    +48 571 377 283 biuro@skalite-kamien.pl
    Katalog Skalite

    Blog

    Hurtownia kamieniaKamień dekoracyjnyBudowa murków, skarp, schodów i tarasów – Projektowanie ogrodu

    Budowa murków, skarp, schodów i tarasów – Projektowanie ogrodu

     

    Do budowy skarp, murków, tarasów i schodów najczęściej używane są kamienie piaskowcowe i wapienne. Występują one w różnych okolicach kraju, głównie w pasie południowym, biegnącym od Sudetów przez Wieluń, Częstochowę do Kielc. Piaskowce różnią się między sobą stopniem twardości i odporności na działanie warunków atmosferycznych. Łatwe do obróbki i łupania na płyty i bloki są piaskowce wapienne; posiadają one cechy piaskowca i wapienia.
     
    Piaskowce mają bardzo różnorodne zabarwienie, od barwy białej przez jasnoszarą, kremową, żółtą do czerwonej w różnych odcieniach. Wapienie są trudne do obróbki, podczas której powstaje bardzo dużo bezużytecznych odpadów. Ze względu na nieregularne kształty wapienie mogą być używane głównie do budowy większych murów oporowych.
    Wapieni  używa  się  również  do   budowy  ogródków  skalnych   o układzie nieregularnym.
    Rzadziej stosowane są kamienie pochodzenia wulkanicznego, np. granit, porfir i  bazalt.   Są  to   kamienie  o  pięknym  wyglądzie  i zabarwieniu oraz bardzo dużej trwałości. Występują w Karpatach i na Dolnym  Śląsku, jednak  ze  względu  na  dość  wysoką  cenę, związaną z wydobyciem, transportem oraz kosztowną obróbkę, nie mogą mieć powszechnego  zastosowania  w  ogrodach  na  terenie całego kraju. Stosujemy je raczej tam, gdzie występują. Często do budowy murków oporowych, murków i skarp kwiatowych, a nawet schodów, używa się kamieni polnych. Są to kamienie polodowcowe, tzw. otoczaki, różnej wielkości, pochodzące z różnych rodzajów skał. Występują na terenie prawie całego kraju, są więc stosunkowo łatwe do zdobycia. Można je nabyć w kopalniach żwiru lub piasku, albo w przedsiębiorstwach zajmujących się budową dróg. Otoczaki mogą być używane w naturalnej  postaci lub łupane i ciosane tak,  aby  przynajmniej jedna   ich  ścianka   miała  równą ? powierzchnię. Murki z ciosanych otoczaków są bardzo efektowne, gdyż mają różne zabarwienie i urozmaiconą strukturę. Stosowane niekiedy  murki  z  betonu,   klinkieru  lub  szarej  cegły cementowo-wapiennej są zbyt sztywne i sztuczne, a co najważniejsze, nie harmonizują z otaczającą je roślinnością. Murki z tych materiałów nie są tańsze od kamiennych, należy raczej z nich zrezygnować.Murki
    Sposób budowy murków ogrodowych zależy od ich przeznaczenia i wysokości. Dla zwiększenia trwałości murków stosuje się odpowiednie fundamenty, które mogą mieć różną grubość i głębokość, w zależności od rodzaju murka oraz rodzaju gruntu, na którym ma być on budowany.
    Jedynie murki niskie (do 30 cm wysokości) nie potrzebują fundamentów; wystarczy zagłębienie dolnej warstwy kamieni na 10-15 cm.,Przy budowie murków wyższych głębokość fundamentów zależna jest od ich wysokości; dla murków o wysokości od 20 do 80 cm fundamenty powinny mieć głębokość od 15 do 30 cm, przy murkach zaś o wysokości od 80 do 150 cm głębokość fundamentów powinna wynosić proporcjonalnie od 30 do 50 cm. Na świeżych nasypach ziemi głębokość fundamentów powinna być odpowiednio zwiększona, np. od 50 do 80 cm ze względu na osiadanie gleby.
    W celu zmniejszenia kosztów budowy murków można ograniczyć zużycie kamienia, stosując do budowy fundamentów zamiast kamieni gruzobeton.
    Na glebach ciężkich i nieprzepuszczalnych oraz przy fundamentach głębokich (80 cm) należy odwodnić stopę fundamentową (zwiększy się dzięki temu trwałość murka); pracę tę jednak powinien wykonać fachowiec.
    Fundamenty   pod   murki   ogrodowe  wykonuje  się   podobnie jak fundamenty   pod   budynki,   tzn.   najpierw   należy   zrobić  wykop odpowiedniej  głębokości  i  szerokości.   Wykop  pod  fundament z kamienia powinien być szerszy o 30-40 cm od zamierzonej szerokości fundamentu;   ma   to  na  celu   ułatwienie   pracy  przy  murowaniu. Przystępując  do   murowania   należy  zgromadzić  wzdłuż  wykopu kamień, aby nie tracić czasu na donoszenie go w trakcie pracy, po czym rozciągnąć w wykopie na wysokości 20 cm od spodu wykopu cienki drut, który ułatwi układanie kamieni w prostej linii (drut powinien   być  silnie  naciągnięty).   Następnie   układamy  na dnie wykopu kamienie tak, aby równiejsza ich strona dotykała drutu oraz aby miedzy kamieniami zostawały jak najmniejsze wolne przestrzenie. Po ułożeniu jednej warstwy kamieni szerokości takiej, jaką ma mieć murek (szerokość fundamentów głębszych musi być”o 5 do 10 cm  większa niż szerokość murka), zalewamy wolne przestrzenie między  kamieniami  przygotowaną zaprawą cementową, w której stosunek   piasku  do cementu  wynosi   3:1,   to  znaczy  na   100 kg cementu należy dać 0,25 m’ piasku oraz 60 litrów wody. Grubość  murka zależna jest  od jego  wysokości;  im  murek jest wyższy, tym jego szerokość powinna być większa, oraz od rodzaju kamienia, z jakiego murek budujemy. Przy wysokości murków do 40 cm przeciętna szerokość wynosi do 15 cm, murki o wysokości 40-80 cm mają szerokość od 20 do 30 cm. Przy budowie murków wyższych z wapienia i granitu, które mają kształty nieregularne, szerokość murka   zależna jest   od   wielkości   kamienia.   Budowa   murka z piaskowca warstwowego powinna być bardzo dokładna ze względu na   dość   regularną   grubość   kamienia.   Należy  dobierać   kamień jednakowej grubości dla każdej warstwy . Przednia ściana murka powinna być dość równa i lekko odchylona od tyłu, tzn. górna krawędź murka powinna być cofnięta od 10 do 25 cm (rys. 158) w zależności od wysokości murka. Pochylenie ściany murka ma na celu zwiększenie jego trwałości oraz ułatwienie przedostawania się wody opadowej do roślin posadzonych w szczelinach murka. Kamienie mogą być łączone w różny sposób w zależności od tego, jakiemu celowi mają służyć murki. Przy budowie niskich murków kwiatowych kamienie łączone są ziemią darniową zmieszaną z gliną i torfem. Szczeliny zostawione na zewnętrznej ścianie wypełnia się odpowiednią mieszanką ziemi, której skład należy dostosować do wymagań posadzonych tam roślin. Przy wyższych murkach kwiatowych używa się do łączenia kamieni zaprawy cementowo-wapiennej o stosunku 1:1:6, tzn. 100 kg cementu, 80 litrów wapna, 0,5 nr piasku i 115 litrów wody. Zaprawy należy jednak używać tylko w niektórych miejscach dla wzmocnienia konstrukcji, większość zaś przestrzeni miedzy kamieniami powinna być wypełniona ziemią. Szczelin między kamieniami, przeznaczonych do posadzenia roślin, nie należy rozmieszczać regularnie, lecz w różnych odstępach, od 20 do 50 cm  i na różnych wysokościach. Na murkach lepiej wyglądają dość duże ?płaty” roślin, a więc szczeliny nie powinny być zbyt wąskie. Ponieważ rośliny sięgają korzeniami często poza murek, ziemia znajdująca się za tylną ścianą murka powinna być żyzna, kompostowa, zmieszana z torfem i pociętą darniną. Rabaty kwiatowe leżące na tarasach połączonych z murkami powinny mieć lekkie nachylenie do tyłu, aby woda opadowa nie spływała po murku, lecz wsiąkała do ziemi na rabacie . Konserwacja murków polega na poprawianiu wysuniętych kamieni i dosypywaniu brakującej ziemi w szczelinach miedzy kamieniami. Naprawiamy murki wiosną, ponieważ najwięcej uszkodzeń powstaje jesienią  wskutek długotrwałych deszczów – i zimą, gdy zamarznięta wilgotna ziemia powoduje rozsuwanie się kamieni. Należy też regularnie usuwać wyrastające w szczelinach chwasty.
    Skarpy
    Skarpa stanowi przejście przy różnicy poziomów terenu, np. i poziomu wyższego do niższego. Wysokość i nachylenie skarp zależ;} od różnicy poziomów i rodzaju gleby. Nachyleniem skarpy nazywamy stosunek jej wysokości do szerokości. a wiec gdy nachylenie wynosi 1:1, oznacza to, że wysokość skarpy równa jest jej szerokości może to być np. skarpa szerokości 2 m i wysokości również 2 m. Zależnie od rodzaju gleby stosuje się różne nachylenia skarp, Gdy skarpa budowana jest z gleby bardzo lekkiej, piaszczystej, nachylenie powinno być łagodne, o stosunku !;4. tzn. szerokość (podstawa)jest czterokrotnie większa niż wysokość.
    Na glebach gliniastych stosuje się nachylenie strome o stosunku 1:1, W ogrodach stosujemy zwykle nachylenie 1:1,5 lub 1:2. Nachylenie skarp   może   być  podyktowane   koniecznością;  czasem   np.  brak miejsca nie pozwala na zastosowanie skarpy o łagodnym nachyleniu i musimy zrobić skarpo bardziej stroma., wtedy jednak do jej budowy trzeba  przygotować ziemie cięższa,  np. gliniasta.   Podłoże skarpy możemy wykonać z ziemi pochodzącej z głębszych warstw wykopu. Aby zabezpieczyć ziemie na skarpie przed spłukaniem przez deszcze, podłoże formujemy w kształcie schodów z ziemi spoistej, np. gliny.
    Na wierzchnią warstwę skarpy zwozimy ziemię żyzną. Dla nadania regularnego kształtu skarpie, na jej górnych i dolnych krawędziach wbijamy kołki pomiarowe, wyznaczające dokładna szerokość i wysokość skarpy. Kolki górne i dolne powinny znajdować si? naprzeciw siebie, aby można było dokładnie sprawdzić pochylenie stoku. Skarpy, podobnie jak i inne nasypy, wykonujemy jesieni;. samo zaś modelowanie powierzchni możemy wykonać wiosną przed zasianiem trawy lub położeniem darni.
    Skarpy kwiatowe są połączeniem zwykłej .skarpy i murka kwiatowego. Różnią się jednak od nich tym, że maja łagodne nachylenie, a powierzchnię wyłożona nieregularnie i luźno rozmieszczonymi kamieniami. Kamienie powinny być zagłębione na 3/4 wysokości w ziemi . Rośliny sadzimy w szczelinach między kamieniami. Zaletą skarpy kwiatowej jest kilkakrotnie mniejsze zużycie kamienia niż do budowy murka. Do budowy skarpy kwiatowej mogą być ‘ użyte kamienie różnego rodzaju i kształtu, gdyż powierzchnie szybko zakrywają rośliny. 

    Schody

    Schody w ogrodzie związane są przede wszystkim z tarasami i wszelkiego rodzaju murkami. Łączą one drogi i place położone na różnych wysokościach. Wysokość stopni schodów ogrodowych powinna być mniejsza niż schodów w budynkach, aby były one wygodne; normalne stopnie mają 15 cm wysokości i 35-40 cm szerokości, natomiast stopnie schodów ogrodowych powinny mieć 32 cm wysokości i 40 cm szerokości, a nawet 9,5 cm wysokości przy 56 cm szerokości. W wyjątkowych wypadkach, gdy stoki są strome i wysokie, można budować stopnie wysokości 17 cm i szerokości 35 cm.
    Stopnie powinny być wysunięte nieco do przodu (2-3 cm) i mieć lekki spadek (1-2 cm), aby nie zatrzymywała się na nich woda opadowa. Szerokość schodów zależna jest od warunków terenowych i ich przeznaczenia.
    Budowanie szerokich, 5-7-metrowych schodów w małym ogrodzie nie jest uzasadnione, gdyż nie ma tu dużych placów ani szerokich i długich dróg, które mogłyby usprawiedliwiać budowę szerokich i reprezentacyjnych schodów. Wyjątek mogą stanowić szerokie stopnie przy tarasach, jeżeli zastępują murki oporowe. Schody powinny być tak szerokie, aby mogły przejść obok siebie dwie lub nawet trzy osoby, zwłaszcza w tych częściach ogrodu, gdzie często przebywa więcej osób.
    Schody składają się z następujących części: przedstopnie (przednóżków), tzn. pionowych części stopni, stopni (podnóżków) stanowiących pozioma część stopni, tę po której się chodzi oraz boków tzw. policzków.Schody mogą być dwojakiego rodzaju:
    1)  schody bardzo trwałe na głębokim (80-110 cm) fundamencie;
    2)  schody mniej trwale, na płytkim gruzobetonowym umocnieniu (20-30 cm), łub układane bezpośrednio na piaszczystym podłożu .  Pierwszy typ buduje się na glebach podmokłych lub ciężkich gliniastych, albo wówczas, gdy schody będą miały ciężką kamienną oprawę, np. stopnie z kamiennych bloków i kamienne obramowanie boków. Drugi typ buduje się w ogrodach, w których schody stanowią  odrębny element  lub związane  są  z  murkami oporowymi, tarasami ilp. Dobrze wykonane schody bez głębokich fundamentów spełniają swoje zadanie, jeżeli gleba w podłożu jest przepuszczalna. Bieg schodów nie może być długi, dlatego budowane na większych stokach schody powinny być przerwane tzw. spocznikiem,   tj.   niewielką   płaszczyzną,   służącą  do   odpoczynku   przy wchodzeniu.
    Do budowy schodów używane są najczęściej następujące materiały: płyty chodnikowe kamienne lub betonowe, kamień ciosany, stopnie kamienne lub stopnie betonowe, prefabrykowane. Wygląd i trwałość schodów zależne są od materiału i wykonania. Płyty kamienne i stopnie kamienne są bardzo efektowne powinny być one dostosowane barwą do kamienia, z którego zbudowane są murki czy pergole. Płyty betonowe można barwić tak, aby ich kolor harmonizował z otoczeniem.
    Czasem do budowy schodów używa się klinkieru. Schody klinkierowe, budowane na umocnieniu gruzobetonowym i spojone barwioną zaprawą, są trwałe, lecz droższe od schodów z płyt betonowych. Najdroższe są schody z gotowych stopni z kamienia naturalnego, Schody z płyt kamiennych oraz gotowych stopni kamiennych buduje się na głębokim, 120 cm (poniżej linii zamarzania) betonowym fundamencie.
    Stopnie schodów budowanych z elementów betonowych powinny być układane na chudej zaprawie cementowej, a miejsca spojeń zalane półpłynną zaprawą, zabezpiecza to schody przed szkodliwym wpływem zamarzającej w szczelinach wody. Zaprawa cementowa chuda to mieszanina cementu, piasku i wody o stosunku 1:5 (na 100 kg cementu 0,45 m1 piasku oraz 90 litrów wody). Schody betonowe buduje się na podłożu gruzobetonowym lub na fundamencie, zależnie od rodzaju i wilgotności gleby. Do budowy schodów konieczne jest drewniane oszalowanie, w którym miejsca pod stopnie wypełnia się betonem. Górna warstwa stopni powinna być wykonana ze sztucznego kamienia (tzw. lastrico) imitującego kamień naturalny. Powierzchnie taką uzyskujemy mieszając grysy kamienne lub kolorowy żwir z odpowiednio barwionym betonem. Warstwę tej mieszaniny rozkładamy na betonowych stopniach. Gdy masa zaczyna tężeć, zmywa się ja. lekko wodą za pomocą miękkiego pędzla tak, aby grysy lub żwir były widoczne i czyste. Otrzymujemy w ten sposób szorstką powierzchnię, co jest bardzo ważną zaletą schodów.
    Boki schodów (tzw. policzki) mogą być wykonane z tego samego materiału co stopnie. Jeśli jednak robimy je i innego materiału, muszą one harmonizować ze stopniami. Boki maja różne formy: może to być niski murek, biegnący zgodnie z nachyleniem uskoku, może też być murek całkowity, którego górna krawędź będzie pozioma lub obniżająca się co pewien czas uskokami. Schody bez bocznej obudowy źle wyglądają, brak im wykończenia. Schody mogą mieć różne układy zależnie od warunków terenowych.Tarasy
    Taras powinien łączyć dom z ogrodem i tworzyć z nimi harmonijną całość.
    Wysokość tarasu może wynosić od kilkunastu centymetrów do l m i więcej, zależnie od miejscowych warunków. Pod tarasem wysokim można zostawić wolna przestrzeń, którą wykorzystuje się zwykle do przechowywania narzędzi ogrodniczych. Tarasy takie wymagają jednak pokrycia sklepienia warstwą izolacyjna zabezpieczającą przed przeciekaniem wody. Tańsze i efektowniejsze są tarasy budowane na nasypie ziemnym. Zbocze tarasu mogą stanowić murki oporowe różnego rodzaju, skarpy kwiatowe lub szerokie tarasowe stopnie z płyt kamiennych lub betonowych; w szczelinach płyt można posadzić niskie rośliny skalne. Taras wykłada się płytkami chodnikowymi, kamiennymi lub betonowymi: mogą to być płyty regularne lub łamane. Spojenia miedzy płytami zalewamy półpłynną zaprawą cementową. Powierzchnia tarasu powinna mieć nachylenie (spadek) w kierunku brzegu tarasu tak. aby woda opadowa nie spływała na ścian do budynku. Spadek powinien wynosić od l do 2” tzn. na I m szerokości tarasu 1-2 cm nachylenia. Taras może być otoczony balustradą z kamienia, nie może ona jednak być zbyt wysoka, najlepiej 20-50 cm. Tarasy wysokie powinny być zabezpieczone balustradą metalowa o lekkiej, estetycznej konstrukcji. Taras budujemy zwykle od strony południowej, jest on wiec silnie nasłoneczniony. Jeżeli chcemy jego cześć zacienić, możemy zbudować pergolę i posadzić przy niej rośliny pnące. Nasyp pod taras należy dobrze ubić, aby zapobiec późniejszemu osiadaniu ziemi.

    Rate this post

    Sorry, the comment form is closed at this time.